Święta Klara z Asyżu – Żywa Monstrancja Chrystusa
Święta Klara z Asyżu, założycielka Zakonu Ubogich Sióstr, znana jest nie tylko z radykalnego ubóstwa, ale przede wszystkim z głębokiej miłości do Chrystusa obecnego w Eucharystii. Jej życie duchowe było głęboko zakorzenione w adoracji Najświętszego Sakramentu.
Urodzona w 1194 roku, Klara już od młodości wykazywała niezwykłą pobożność. Jednak to spotkanie ze św. Franciszkiem z Asyżu w 1210 roku zapoczątkowało jej drogę do świętości. W 1212 roku Klara złożyła śluby zakonne, dając początek nowemu zgromadzeniu.
Centrum duchowości Klary stanowiła Eucharystia. Spędzała długie godziny na adoracji Najświętszego Sakramentu, czerpiąc z niego siłę i inspirację. Dla Klary Eucharystia była nie tylko sakramentem, ale żywą obecnością Chrystusa, z którym wchodziła w głęboką, mistyczną relację.
Jej miłość do Eucharystii znalazła wyraz w niezwykłym wydarzeniu, które przeszło do historii. W latach 1240 i 1241 Asyż stał się celem ataku oddziałów Saracenów. Klasztor św. Damiana, gdzie mieszkała Klara z siostrami, znalazł się w bezpośrednim niebezpieczeństwie.
W obliczu zagrożenia Klara nie straciła wiary. Mimo ciężkiej choroby, kazała się zanieść do bramy klasztoru. Tam, trzymając w rękach monstrancję z Najświętszym Sakramentem, modliła się żarliwie o ochronę miasta i klasztoru. Według świadków, najeźdźcy w niewytłumaczalny sposób odstąpili od murów, a miasto zostało ocalone.
To wydarzenie, choć jego dokładne okoliczności historyczne pozostają przedmiotem dyskusji wśród historyków, pokazuje nie tylko niezwykłą wiarę Klary, ale także jej głębokie przekonanie o realnej obecności Chrystusa w Eucharystii i Jego mocy. Klara stała się żywą monstrancją, przez którą Chrystus chronił swój lud.
Duchowość eucharystyczna Klary znalazła również odzwierciedlenie w jej pismach. W listach do św. Agnieszki Praskiej zachęcała do kontemplacji Chrystusa w Eucharystii, pisząc: „Wpatruj się w Niego, rozmyślaj o Nim, oglądaj Go pragnieniem naśladowania”.
Dla Klary Eucharystia była nie tylko źródłem duchowej siły, ale także inspiracją do życia w ubóstwie i pokorze. Widziała w niej wzór całkowitego oddania się Bogu i ludziom. Jej życie stało się żywym świadectwem eucharystycznej miłości – oddania się bez reszty na wzór Chrystusa.
Klara zmarła w 1253 roku, trzymając w dłoniach tekst papieskiego zatwierdzenia jej reguły zakonnej. Została kanonizowana już dwa lata później, a jej kult szybko rozprzestrzenił się w całym Kościele.
Dziedzictwo duchowości eucharystycznej św. Klary żyje do dziś w zakonach klarysek na całym świecie. Jej przykład uczy nas, że w Eucharystii możemy znaleźć nie tylko pocieszenie i siłę, ale także moc do przemiany świata. W czasach, gdy wiara w realną obecność Chrystusa w Eucharystii słabnie, świadectwo św. Klary przypomina nam o tej wielkiej tajemnicy wiary.
Święta Klara z Asyżu pokazuje nam, że głęboka relacja z Chrystusem eucharystycznym może być źródłem niezwykłej odwagi i siły w obliczu przeciwności. Jej życie zachęca nas do odnowienia naszej własnej pobożności eucharystycznej i do stawania się żywymi monstrancjami Chrystusa w dzisiejszym świecie.