Czas Czuwania – Rozpoczynamy Adwent
Dziś, wraz z pierwszą niedzielą Adwentu, przekraczamy próg nowego roku liturgicznego. To szczególny moment, który zaprasza nas do duchowej wędrówki. W dzisiejszej Ewangelii święty Łukasz przekazuje nam słowa Jezusa, które, choć mogą brzmieć niepokojąco, niosą w sobie głębokie przesłanie nadziei i wezwanie do czujności.
Jezus mówi nam o znakach na niebie i ziemi, o wydarzeniach, które poprzedzą Jego powtórne przyjście. Wspomina o słońcu, księżycu i gwiazdach, o trwodze narodów i niepokoju serc ludzkich. Jednak nie przedstawia tych obrazów, by nas przestraszyć czy zaniepokoić. Przeciwnie – chce nas przygotować i zachęcić do duchowego przebudzenia. „Nabierzcie ducha i podnieście głowy” – mówi – „ponieważ zbliża się wasze odkupienie”. Te słowa pokazują nam prawdziwy sens Adwentu, który nie jest jedynie czasem oczekiwania na Boże Narodzenie, ale przede wszystkim okresem przygotowania na ostateczne spotkanie z Chrystusem.
W tym świętym czasie Jezus zwraca naszą uwagę na rzeczy, które mogą nas duchowo usypiać. Przestrzega przed obżarstwem, pijaństwem i nadmiernymi troskami doczesnymi. Jak często pozwalamy, by codzienne sprawy, zmartwienia, a czasem zwykłe wygodnictwo i przyjemności przysłaniały nam to, co najważniejsze? Adwent jest doskonałą okazją, by się zatrzymać i szczerze odpowiedzieć sobie na to pytanie.
Kościół, rozumiejąc znaczenie tego okresu, zachęca nas do skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania. Spowiedź adwentowa to nie przykry obowiązek, ale szansa na prawdziwe spotkanie z miłosiernym Chrystusem. To moment, w którym możemy zrzucić z siebie ciężar grzechów i przygotować serce na przyjście Pana. Właśnie dlatego wezwanie do czuwania jest tak ściśle związane z wezwaniem do nawrócenia.
„Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie” – te słowa Chrystusa stają się naszym adwentowym drogowskazem. Czuwać to być duchowo przytomnym, to mieć serce otwarte na działanie Boga, to być gotowym na spotkanie z Nim w każdej chwili. Możemy to realizować poprzez codzienną modlitwę, rachunek sumienia, świadome ograniczenie rozproszeń i konkretną pracę nad sobą. Nie chodzi o wielkie deklaracje czy nadzwyczajne praktyki, ale o codzienne, małe kroki ku Bogu.
Rozpoczynający się Adwent jest darem – czasem łaski i nadziei. Mimo że Ewangelia mówi o dramatycznych wydarzeniach końca czasów, jej przesłanie jest pełne otuchy. Dla tych, którzy czuwają i są przygotowani, przyjście Pana będzie momentem radości i wyzwolenia. Wykorzystajmy ten święty czas na duchowe przebudzenie i odnowę, by gdy Pan przyjdzie, zastał nas czuwających i gotowych na spotkanie z Nim.