Św. Franciszek Maria z Camporosso – Przykład Pokory i Miłości w Służbie Bogu i Ludziom
Święci i błogosławieni często stają się źródłem inspiracji i wskazówkami na drodze duchowej. Jednym z takich wyjątkowych ludzi był św. Franciszek Maria z Camporosso, brat z I Zakonu, który żył w XIX wieku we Włoszech. Jego życie było nie tylko przykładem pobożności, ale także hojności i poświęcenia dla innych.
Jan Ewangelista Criese urodził się 27 grudnia 1804 roku w Camporosso, malowniczej miejscowości w Ligurii. Jego rodzina była prostą wiejską rodziną, a ojciec pracował jako rolnik. Od najmłodszych lat Jan był wychowywany w duchu pobożności, zwłaszcza przez swoją matkę, Marię Antonię. Pomagał rodzicom na polu i zajmował się trzodą.
Jednak to wydarzenie w jego życiu miało ogromny wpływ na jego późniejsze powołanie – został uzdrowiony z ciężkiej choroby przez Matkę Bożą w sanktuarium w Laghetto. To doświadczenie zainspirowało go do wstąpienia do zakonu i poświęcenia swojego życia służbie Bogu.
W wieku zaledwie 17 lat, Jan wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych w Sestri Ponente, przyjmując imię Antoni. Jednak pewnej nocy postanowił opuścić ten klasztor i dołączyć do kapucynów. To był początek jego długiej drogi duchowej.
14 grudnia 1825 roku rozpoczął nowicjat jako brat Franciszek Maria w klasztorze św. Barnaby w Genui. Po złożeniu profesji wieczystej w 1826 roku, został skierowany do klasztoru Najświętszego Poczęcia, gdzie spędził całe swoje życie zakonne. Tam pełnił różnorodne role – był kucharzem, opiekunem ubogich, infirmeriarzem i kwestarzem, który zbierał datki na utrzymanie braci zakonnych oraz pomagał potrzebującym.
Jednak to nie tylko jego obowiązki zakonne czyniły go wyjątkowym. Brat Franciszek Maria apostołował poprzez codzienne kontakty z ludźmi, dając im przykład życia pokutnego i gorliwej modlitwy. Zawsze oddawał ludzkie potrzeby, troski i zmartwienia Bogu w modlitwie, wyproszając łaski dla tych, którzy ich potrzebowali. To właśnie ta pokora i miłość do bliźniego sprawiły, że ludzie zaczęli nazywać go “świętym ojcem”.
Jego największym aktem miłości i poświęcenia było ofiarowanie życia za miasto Genuę, kiedy w 1866 roku wybuchła tam epidemia cholery. Brat Franciszek Maria postanowił poświęcić się za swoją umiłowaną społeczność, a Bóg przyjął tę ofiarę. Zmarł 17 września 1866 roku. Po jego śmierci epidemia rzeczywiście wygasła, co zostało uznane za cud.
Święty Jan XXIII, którego pontyfikat był znany z promowania świętości życia codziennego, kanonizował brata Franciszka Marię 9 grudnia 1962 roku. Jego życie jest nie tylko inspiracją dla zakonników, ale także dla wszystkich, którzy dążą do życia w pokorze, miłości i służbie bliźnim. Św. Franciszek Maria z Camporosso to prawdziwy przykład, że świętość może być obecna w prostych gestach i codziennych czynnościach.